روابط نامشروع

روابط نامشروع

ماده 637 قانون مجازات اسلامي‌ به رابطه نامشروع پرداخته است. اما مقنن در قانون تعريفي از «رابطه نامشروع» ذكر نكرده است.

چنانچه روابط بین مذکر و مونث که به سن بلوغ رسیده‌اند از طریق شرعی آن یعنی جاری شدن صیغه نباشد، رابطه نامشروع است. اصطلاح رابطهِ نامشروع در معنای خاص خود در مقابل رابطهِ مشروع استعمال می‌شود. رابطهِ مشروع، ارتباطی است که در اثر عقد ازدواج (اعم از دائم یا موقت) حاصل می‌شود در این صورت، اگر اعمال و افعالی را که زن نسبت به شوهر و یا شوهر نسبت به زن مجاز به انجام است، دیگران مرتکب شوند، رابطهِ نامشروع به وجود می‌آید. به طور کلی باید گفت لفظ رابطهِ نامشروع متأثر از مبانی اعتقادی و اخلاق اسلامی است و ناظر به برقراری ارتباط جسمی و لفظی (به صورت بگو و بخند) بین زن و مرد نامحرم است، مانند اینکه زن شوهرداری در محل کار خود با مرد دیگری رابطهِ دوستی پیدا کند یا با او به سینما و مسافرت برود. همچنین اعمال دیگری همچون مکالمات تلفنی، ردوبدل کردن مکاتبات عاشقانه و گردش در پارک و خیابان، ممکن است رابطهِ نامشروع تلقی شوند.

جرم رابطه نامشروع از جرائمي‌ محسوب مي‌شود كه نياز به شاكي خصوصي ندارد. یعنی دادستان مي‌تواند شخصاً و بدون اين‌كه شاكي خصوصي شكايت كند، وارد رسيدگي به اين جرم شود.

صرف ورود مرد اجنبی به خانه زن شوهردار در غیاب شوهر او عنوان رابطه نامشروع تلقی نمی گردد زیرا آنکه ممکن است ورود او به قصد و منظور دیگری باشد.

مقاضات قضایی در رسیدگی به اینگونه جرائم از اوضاع و احوال پرونده نیز استفاده می نمایند تا این جرم را احراز نمایند.

چنانچه هریک از دختر یا پسر بخواهد شکاتی مبنی بر ارتباط نامشروع را مطرح نماید باید به این نکته توجه داشته باشد که احتمال محکومیت خودش نیز وجود دارد چرا که ممکن است این ارتباط به اختیار و اراده شاکی باشد.

براساس ماده 637 قانون مجازات اعمالی از قبیل : تقبیل (بوسیدن) ، مضاجعه (کنار هم خوابیدن ) ارتباط نامشروع تلقی می شود و مجازات آن تا نود و نه ضربه شلاق است .